این شب ها نجوای عاشق و دلدادگی به گوش می رسد و بار دیگر شب زنده داران، احیا داران و سیاه پوشان مولا علی(ع) در اجتماعی عظیم گرد هم می آیند و در شب قدری دیگر قدردان توفیق حضور خود هستند. خدا را شاکرند که «قدری» دیگر را تجربه می کنند و تقدیر یک ساله شان را به دست خود رقم می زنند.حرف های این جمع عاشق را نیازی به ادای زبانی نیست. دست های کشیده رو به آسمان، چشمان خیس و زمزمه های زیر لب گویای همه چیز است. العفو العفو هایشان به وضوح قابل شنیدن و سرافکندگی شان ناشی از بار خطاهاست. زن و مرد و پیر و جوان و آنها که توان و امکان دارند خود را به مساجد، تکایا، حسینیه ها و مکان های عزاداری و احیاداری می رسانند و حتی پارک های زاهدان هم میزبانی خوب برای لبیک گویان به ندای الهی است. هر کس داغی بر دل دارد و آرزومند برآوردن حاجتی است اما در این شب ها «اللهم عجل لولیک الفرج» کلید واژه اصلی تمام دعاهاست. در شب های قدر هر کس سر به زانوی غم می گذارد و به دور از مادیات و امور دنیوی با خدای خود راز و نیاز می کند و طلب استغفار دارد.آنها که تمکن مالی دارند سفره ای پهن می کنند و با اطعام روزه داران و شب زنده داران، توشه ای برای خود می چینند و عده ای هم پاسداری از حریم سیاه پوشان علی(ع) و احیا داران را برای خدمت برگزیده اند. در این میان هستند کسانی که از بخشی از خون خود می گذرند و با حضور در پایگاه های انتقال خون، در امر خداپسندانه اهدای زندگی شریک می شوند. در شب های قدر، یاری مستمندان هم در این شهر و دیار فراموش نشده است.بسیاری از خانواده ها به اندازه توان خود، بخشی از حقوق ماهیانه را کنار می گذارند و از جمع کردن این مبالغ اندک، بسته های غذایی بسیاری را تدارک می بینند و با استعانت از منش مولایشان به در منازل فقرا می روند و یتیم نوازی می کنند. در این شب ها هر کس در حد وسع خود تلاش می کند، استغفار می کند و حاجت می خواهد. باشد که حاجات همگان و در راس آنها تعجیل در فرج مهدی موعود(عج) برآورده شود.
