شهید محمد رضا بهشتی فرزند حماسه و اخلاص، دست پرورده خانواده ای متدین و مذهبی بود. تولد و زیست یک شهید در خانه و خانواده ای، نشان از شرافت و فضیلت اهالی آن دارد. 20 سال مداوم حضور فردی که عاقبت می خواهد به نقطه کمال هستی عروج کند و بر سفره ارتزاق عندالرب بنشیند، در و دیوار آن مکان را دارالشفا می کند. وقتی امام (ره) که در صاحب ملکوت به دنیا آمد و از دنیا رفت می فرمایند از شهدا که نمی شود چیزی گفت، ماچه بگوییم در شان شهید بهشتی؟ عشق به امام (ره) وجه مشترک همه شهدا بود. به امام عشق می ورزید. در صدد بود با ارائه اخلاق و رفتار شایسته خود را در زمره پیروان خالص امام قرار دهد. شهید محمد رضا بهشتی، انسان دلسوز و نیکوکاری بود و سرانجام در حین پاسداری از دستاوردهای انقلاب در مسیرجاده ایرانشهر-چابهار به فیض شهادت نائل شد.
فرازی از وصیت نامه شهید
«از مال دنیا چیزی ندارم که برای آن صحبت کنم به جز مقداری خون ناقابل که آن را هم در راه خدا و رسولش، انفاق می کنم. امیدوارم که مورد قبول او و رسولش قرار گیرد. شهادت نعمتی بی کران است که انسان می تواند با ثروت ایمان آن را بخرد. پدر و مادر عزیز از خط و اهداف مقدس اسلامی غافل نشوید و هرگز امام و انقلاب را تنها نگذارید».