شمارش معکوس شروع شد و تا چند روز دیگر همه به میهمانی پر خیر و برکت الهی دعوت می شویم.
باز امشب حق صدایم کرده است، وارد مهمان سرایم کرده است، باهمه نقصی که در من بوده است، باز هم او دعوتم بنموده است.
باز هم بوی آش نذری مادر بزرگ ها واسه افطاریه اهالی محل به مشام می رسد، کاسه های شعله زردی که با دارچین تزیین شده و رویش نوشتن " یا علی " بوی حلیم، زولبیا و بامیه و...
صدای پخش دعای ابوحمزه ثمالی هنگام سحر از بلندگوهای مسجد محل چقدر دلنشین، خدایا ممنونم که امسال هم فرصت دوباره ای برای توبه کردن در اختیارم قرار دادی، ممنون که فرصت میهمانی در ماه رمضان را بر من ارزانی داشتی تا دوباره بتوانم این ماه پر برکت و با فضیلت را درک کنم، بارالها! حال که سفره برکتت را گشوده ای تا من میهمانت شوم کاش من نیزحق میزبانی ات را به خوبی ادا کنم.
شمارش معکوس شروع شد و تا چند روز دیگر همه به میهمانی پر خیر و برکت الهی دعوت می شویم. ماهی که در آن روزها و شبهایش از بهترین ساعت به شمار می رود، نفس هایمان تسبیح گوی خدای ازلی و خوابمان عبادت به درگاهش محسوب می شود. باز هم نوایی در گوش و دلهایمان طنین انداز می شود، باز هم صدای ربنا از هر گلدسته ای شنیده می شود و همه را محیای میهمانی بزرگ الهی می کند.
بارالها! مشتاق لحظاتی هستم که همه منتظر شنیدن صدای موذن هنگام اذان هستند ، دلتنگ دعاهای سحرگاهی و راز و نیازهای شبانه، زمزمه دعای ربنا، شبهای قدر و قرآن سرگذاشتن ها، قرآن خواندن های دسته جمعی و زمزمه عاشقانه در پیشگاهت به هنگام گفتن الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب...
حالا که دوباره در آستانه این مهمانی الهی هستیم باید سرنوشت خویش را به سمت رستگاری سوق دهیم و محیای سفر شویم، اگر در این ماه دل را در اختیار صالحات گذاشتیم و شعله خیر، تقوا و عشق به خدا را در خود دو چندان کردیم، هنراست.
آن زمان است که همان حسنات و صالحات همچون قطرهای آب در رود زلالی ما را با خود می برد؛ حیف است در این فرصت که هر شخصی لیاقت شرکت در آن را ندارد، نتوانیم رضایت میزبان را به دست آوریم.
پروردگارا! سپاس گذارم که بار دیگر اجازه دادی بر سر سفره بزمت حضور داشته باشم و مرا دعوت کردی، می دانم که نشستن بر سراین سفره لیاقت می خواهد، حال که مرا لایق دعوتت کرده ای آمده ام بگویم دستهایم خالیست، دارو ندارم تویی، هزار بار توبه کردم عهدی شکنی کردم؛ اما باز هم مرا از خودت نراندی، با تمام نواقصی که در من دیدی باز هم مرا دعوت به میهمانی ات کردی، چگونه شکر گذارت باشم. معبودا بگذر از خطاها و کاستی هایم...
در این سفر 29 روزه که پله های نورانی نیایش و عبادت را طی می کنیم باید بدانیم شرط حضور و توفیق بندگی دوری از هرگونه گناه و غیبت است. ما که مسافران این سفر هستیم باید کمربند ایمان و تقوا را ببندیم و به نماز، دعا و نیایش مشغول باشیم و در این مدت کم خوب بودن را تمرین کنیم و بر خوب بودنمان باقی بمانیم.
منبع: همه با هم
