هر کدوم ما وقتی که با یه شخص مهمی قرار ملاقات داریم، از دو ساعت قبلش به بهترین وجه ممکن حاضر می شیم، تمرین می کنیم که چجوری باشیم و چی تو اون لحظات بهم دیگه بگیم،تو این فاصله هم مدام عقربه های ساعت به ما چشمک میزنه که بدو قرارت دیر میشه و بدقول میشی.
حالا چند ثانیه رو جمله بالا فک کنید!!!!
خوب که تو زندگیمون نگاه کنیم می بینیم هر روز سر یه ساعت مشخصی با یه شخصیت مهمی، که خیلی مهمه قرار داریم .کسی که به من و تو عزت، سلامتی، خانواده، محبت وخیلی چیزای دیگه داد.
حالا متوجه شدین منظورم کیه؟
اره اون شخص خدای من و شماست.
حالا که یکی تو زندگی این همه به ما محبت کرده ولی ما چرا تو24ساعت شبانه روزی، تو اون چند دقیقه ای که برامون ساعت دیدار بندگی و عاشقی رو مشخص کرده هم براش به درستی وقت نمی زاریم. لحظاتی که من و تو رو صدا میزنه وقت دیدارمونه اما خیلی هامون دعوت دیدارش رو به چند ساعت بعد موکول می کنیم.
خدایی که قرآن خوندن و باهاش حرف زدن رو به خودمون واگذار کرد که هر وقت هر جا دلمون خواست همیشه حاضره ، خدایی که گفت بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا
اما ما چه کاری واسه اجابت دعاهامون انجام دادیم، نه تنها نمازمون رو سر وقت نمی خونیم حتی وقت برای چند خط قرآن خوندن در طی روز رو هم نداریم، واسه همه مون پیش اومده که هر وقت هر کی محبتی در حقمون بکنه تا عمر داریم از هر فرصتی استفاده می کنیم تا جبران کنیم اما واسه جبران لطف های بی نظیری که خدامون در حقمون کرد، ما چکار کردیم؟
خدایی که این همه کاستی تو عبادت از ما می بینی ولی بازم به رومون نمیاری، خدایی که تا تو کارامون مشکل و گره ای نیفته از ته دل صدات نمی زنیم؛ ممنون که همیشه و هر جایی هوامون رو داری و از هیچی برامون دریغ نداری، ممنون که هنوزم هوای بنده هات رو داری...
زمانِ دِرو فرا رسیده ماه رجب داره تموم می شه وماه شعبان از راه می رسه، فرصت برای بذرافشانی کم هست. تا زمان درو، اندکی بیش نمانده. اگر قدر لحظات را ندانیم، جز حسرت و اندوه در زمان درو هیچ برداشتی نخواهیم کرد و ما . . . پس بیاین از امروز به خودمون قول بدیم سر ساعت عاشقی بخوبی و به موقع حاضر بشیم.
آهای اونایی که سر وقت به قرار عاشقانَتون می رسید، خوش بحالتون، خیلی قدر بدونید.